Ποιες συμπεριφορές των παιδιών πρέπει να «αγνοείτε»;

Το παιδί κλαψουρίζει.Όσο κι αν πιστεύουμε ότι εκφράζει τα συναισθήματά του εκείνη τη στιγμή, όσο κι αν προσπαθούμε να το σταματήσουμε από το να χρησιμοποιεί “ωραία φωνή“, όσο κι αν του λέμε ότι θα πάμε στο δωμάτιό του και θα το σταματήσουμε να ακούει, όσο κι αν προσπαθούμε να το σταματήσουμε, το παιδί μπορεί να συνεχίσει να γκρινιάζει. Μπορούμε πραγματικά να αγνοήσουμε μια τέτοια συμπεριφορά; Και ποιες είναι οι συμπεριφορές που πρέπει και ποιες δεν πρέπει να αγνοούμε ως πιο αποτελεσματική απάντηση;

Φυσικά, η συμπεριφορά που ξεπερνά τα όρια που έχουμε θέσει ως οικογένεια, ή που είναι επικίνδυνη ή προσβλητική για κάποιον, δεν μπορεί να αγνοηθεί. Από την άλλη πλευρά, οι μικροενοχλήσεις θα εξαφανιστούν ως δια μαγείας αν απλώς τις αγνοήσουμε; Όχι απαραίτητα. Διότι, ακόμη και αν το “αγνοήσετε”, πρέπει να το κάνετε με τον σωστό τρόπο.

Πώς αγννούμε σωστά;

Η αντίδρασή μας στην απαράδεκτη συμπεριφορά είναι ζωτικής σημασίας. Για να μειώσουμε τόσο το δικό μας άγχος όσο και το άγχος που προκαλείται στο παιδί, αρκεί να αναγνωρίζουμε μόνο τα καλά και να “αγνοούμε” τα κακά. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί αρχίσει να παίρνει ένα παιχνίδι αλλά ταυτόχρονα παραπονιέται ότι είναι “κουρασμένο”, ή αν αρχίσει να τρώει τα λαχανικά του αλλά στην πορεία τα πετάει στο τραπέζι λέγοντας ότι είναι “κακά”, δεν χρειάζεται να το μαλώσουμε για την κακή συμπεριφορά.

Αντίθετα, οι θετικές ανταμοιβές θα ήταν αποτελεσματικές σε αυτές τις περιπτώσεις. “Σ’ ευχαριστώ που με βοηθάς να μαζέψουμε τα παιχνίδια” ή “Σ’ ευχαριστώ που δοκίμασες τα λαχανικά“. Η αγνόηση των αρνητικών ενισχύει την αντίληψη της θετικής συμπεριφοράς, επιτρέπει τη στενότερη επικοινωνία με το παιδί και δεν ενσταλάζει στο παιδί την αίσθηση ότι η κακή συμπεριφορά είναι χαρακτηριστικό του παιδιού.