Πώς Να Περιγράψω Την Προσωπικότητα Του Παιδιού Μου;

Γνωρίζετε το παιδί σας τόσο καλά και έχετε στο μυαλό σας έναν άπειρο λεξικό πλούτο αλλά παρ’ όλα αυτά, όταν σας ζητούν να περιγράψετε τον γιο ή την κόρη σας, δυσκολεύεστε να βρείτε τις σωστές λέξεις; Ξεκινήστε να συνθέτετε το παζλ… αποσυνθέτοντάς το.

Τι είναι το ταμπεραμέντο του παιδιού μου;

Είναι η γενική του στάση και συμπεριφορά, ο τρόπος που αντιδρά απέναντι στον κόσμο. Το ταμπεραμέντο του παιδιού επηρεάζει τον τρόπο που χειρίζεται τα συναισθήματά του, που ρυθμίζει τη συμπεριφορά του αλλά και το πώς νιώθει, όταν βρίσκεται με νέους ανθρώπους και χρειάζεται να προσαρμοστεί σε νέες καταστάσεις. Είναι σε έναν βαθμό εγγενές της προσωπικότητάς του αλλά επηρεάζεται και από διάφορους εξωτερικούς παράγοντες (από την οικογένεια και το περιβάλλον, τα βιώματα, τις αλληλεπιδράσεις του παιδιού με άλλους ανθρώπους, την υγεία του κ.λπ.). Κατανοώντας ορισμένα χαρακτηριστικά του ταμπεραμέντου του παιδιού, μπορούμε να σκιαγραφήσουμε την προσωπικότητά του και να βρούμε τις σωστές λέξεις, για να την περιγράψουμε σε τρίτους.

• Το επίπεδο δραστηριότητας: η σωματική εγρήγορση, ο ρυθμός της κίνησης (γρήγορη, αργή, νευρική) που δείχνει το παιδί στις καθημερινές του δραστηριότητες. Μπορούμε, για παράδειγμα, να χαρακτηρίσουμε το παιδί: δραστήριο, ζωηρό, νευρικό, νωχελικό, υπερκινητικό, χαλαρό, ήρεμο, γεμάτο ενέργεια.

• Η ένταση που έχει ή δεν έχει ως παιδί, δηλαδή η ενέργεια που «καταναλώνει» για να ανταποκριθεί θετικά ή αρνητικά σε μία κατάσταση. Τα επίθετα που θα βοηθούσαν είναι: δυναμικό, πράο, ευθύ, άμεσο, διπλωματικό, ψύχραιμο κ.λπ.

• Τα μοτίβα του: ακολουθεί κάποια επαναληψιμότητα στις συνήθειες του;  Τον ύπνο του, τη διατροφή του; Ανάλογα με την απάντηση, μιλάμε για ένα παιδί:  σταθερό, προβλέψιμο, απρόβλεπτο, πειθαρχημένο, με σύστημα.

• Η στάση του απέναντι σε νέα ερεθίσματα: αυτά μπορεί να είναι είτε μέρη, φαγητά, άνθρωποι καταστάσεις, είτε αλλαγές συνήθειων ή άλλες μεταβατικές καταστάσεις που απαιτούν μια ικανότητα προσαρμογής του παιδιού. Το πόσο εύκολα μπορεί να εγκλιματιστεί σε μία νέα κατάσταση ή το πόσο αποτελεσματικά μεταβάλλει την αντίδρασή του απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, θα γίνει οδηγός μας για να περιγράψουμε το παιδί ως: προσαρμοστικό ή δύσκολο σε αλλαγές, καλόβολο, δύσκολο, εύκολο, που θέλει τον χρόνο του,  ευγενικό, με ενσυναίσθηση, φιλικό, μοναχικό, ανεξάρτητο, επιθετικό κ.λπ.

• Η διάθεσή του: το αν δηλαδή είναι θετική ή αρνητική, όταν αυτή εκφράζεται με λέξεις και πράξεις. H απάντηση στο «πώς να περιγράψω την προσωπικότητα του παιδιού μου» με βάση τη διάθεσή του μπορεί να είναι: χαρούμενο, μελαγχολικό, σκεπτικό, ενθουσιώδες, εκνευρισμένο, αγχωμένο, εσωστρεφές, εξωστρεφές, οξύθυμο.

• Ο χρόνος συγκέντρωσής του. Πρόκειται για ένα παιδί που απορροφάται σε ό, τι κάνει ή που αποσυντονίζεται με τον παραμικρό θόρυβο; Κάποιες από τις λέξεις που περιγράφουν αυτά τα παιδιά είναι: συγκεντρωμένο, αφηρημένο, μεθοδικό, επιμελές, με στόχους,  προσεκτικό, αδιάφορο, αφοσιωμένο κ.λπ.

• Η αισθητηριακή του αντίληψη: πόσο δυνατό είναι το ερέθισμα που χρειάζεται, για κάνει το παιδί να αντιδράσει; Υπάρχουν παιδιά που υπεραντιδρούν στο παραμικρό και άλλα που χρειάζονται πολύ έντονα ερεθίσματα, για να κινητοποιηθούν. Μιλάμε για ένα παιδί ευαίσθητο, συναισθηματικό, παρορμητικό, σε επαγρύπνηση, «τσιτωμένο», ήρεμο, ευέξαπτο, ψύχραιμο, ατάραχο, απαθές; Όλες οι παραπάνω λέξεις είναι επιλογές επιθέτων που ανταποκρίνονται στο «πώς να περιγράψω την προσωπικότητα του παιδιού μου;», όταν επιθυμούμε να αναφερθούμε σε αυτή, απευθυνόμενοι στους δασκάλους του παιδιού ή σε κάποιο άλλο πρόσωπο.

Πέρα από οποιαδήποτε περιγραφή, το σημαντικότερο είναι να μπορούμε να αποδεχτούμε τα έμφυτα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του παιδιού μας, βελτιώνοντας τα σημεία που χρειάζονται προσοχή, και να χαρούμε τη μοναδικότητα της ταυτότητάς του στην ολότητά της.